کاش این قرن نبود و هر جای دنیا که می شد بود و می توانستیم اسلحه ای با خشابی پر در دستانمان بگیریم ، و بسته
به مهارت و نگرشمان و نگرشش و نگرششان در مورد زندگی همدیگر به راحتی تصمیم بگیریم . تا که روح هایمان
اینگونه مسلح به اندیشه به قصابی انسان وعشق نروند!
به مهارت و نگرشمان و نگرشش و نگرششان در مورد زندگی همدیگر به راحتی تصمیم بگیریم . تا که روح هایمان
اینگونه مسلح به اندیشه به قصابی انسان وعشق نروند!
|