شرایط هرچه باشند، و لذت در دسترس هرچه باشد، انسان به طور مداوم فراسوی آن است، او آنها را به سوی اهدافی دیگر و نهایتا به سوی خویشتن پشت سر می گذارد.فقط در مورد تعالی در عمل،انسان در شتاب خویش پرتاب شده،در فعالیتی دراز مدت ، به زحمت متوجه آن چه پشت سر می گذارد هست.
برگرفته از کتاب " بودلر" اثر ژان پل سارتر
باور کن وضعیت طبیعی ِ عجیبی است.
من عاشق ِ عشق انسانیم!(ببخشید بی ادبی بود!)
عصاره تنهاییم را در ظرف آرزوهای عاشقانه ام می چکانم!
ما نگهبان صندوقچه فردیتمان مانده ایم.
۱۳۸۷ شهریور ۴, دوشنبه
آینه بازی!
اشتراک در:
Comment Feed (RSS)
|