چقدر زود به خواسته های پرپر شده ات می رسی و در اندک زمانی به خاکستر می نشانیشان.
اعتیاد ِ تو به فنا و عادت ِ من به زندگیست؛
نئشه ی همیشه خمار ِ من ، من با تو همبستر می شوم ....یکنواختی خواسته های ِ من روزمرگی زاست .
کنارم بنشین و ثانیه ها را با من بشمار، اکنون زمان دل باختن به لحظه هاست
|